,,I sve pokori pod noge Njegove, i Njega dade za glavu Crkvi, nad svima, koja je Telo Njegovo, punina onoga koji sve ispunjava u svemu.” Efescima 1, 22. 23.

Crkva je zajednica vernih koji priznaju Hrista kao Gospoda i Spasitelja. Kao nastavak Božjeg naroda iz starozavetnih vremena, mi smo pozvani iz sveta, i zato se udružujemo u bogosluženju, u bratskoj zajednici, u proučavanju Reči, u slavljenju Gospodnje večere, služenju celom čovečanstvu i objavljivanju Jevanđelja celom svetu. Crkva temelji svoj autoritet na Hristu, koji je utelovljena Reč, i na Pismu, koje je napisana Reč. Crkva je Božja porodica, čije je pripadnike On usvojio kao svoju decu i koji žive na temelju novog zaveta. Crkva je Telo Hristovo, zajednica vere u kojoj je sam Hristos Glava. Crkva je nevesta za koju je Hristos umro da bi je posvetio i očistio. Prilikom svog dolaska u slavi, On će je uzeti k sebi kao slavnu Crkvu, verne iz svih vremena, otkupljene Njegovom krvlju, koji nemaju mane ni mrštine, već su sveti i besprekorni.”

Šta je hrišćanska Crkva? Kako bi ona morala da bude organizovana i vođena? Slična pitanja su zabrinjavala hrišćanske mislioce od apostolskih vremena do danas. Odgovori su bili različiti. Crkvom U Srednjem veku upravljali su područni episkopi, koji su bili podložni arhiepiskopu. Vođe reformatori u šenaestom veku smatrali su pravu Crkvu duhovnom zajednicom svih vernika u Isusu Hristu. Vidljiva organizacija Crkve se smatrala važnom, ali je ona okupljala i neke koji nisu bili pravi vernici, dok neki pravi vernici nisu spadali u nju. I tako se vidljiva institucionalizovana Crkva nije mogla potpuno izjednačiti duhovnim bratstvom svih vernika.

ISUS HRISTOS JE OSNOVAO HRIŠĆANSKU CRKVU 

1. Na kome je Hristos osnovao svoju Crkvu? Kakvo je bilo značenje te činjenice?

,,A Simon Petar odgovori i reče: ti si Hristos, sin Boga živoga.

I odgovarajući Isus reče mu: blago tebi, Simone sine Jonin! Jer tijelo i krv nijesu tebi to javili, nego otac moj koji je na nebesima. 

A i ja tebi kažem: ti si Petar, i na ovome kamenu sazidaću crkvu svoju, i vrata paklena neće je nadvladati.“Matej 16, 16-18.

      Isus Hristos je osnovao hrišćansku Crkvu na samome sebi! On je ,,Kamen” (grčki: petra), veliki kamen temeljac, na kome je Crkpa utemeljena (Matej 16, 18). Ime Petar takođe znači ,,kamen” (grčki: petros), ali kamen koji se može pokrenuti. Isus je stena, kamen koji se ne može pokrenuti, pravi temelj Crkve (Matej 16, 16-18). I Pavle Petar prihvataju Hrista kao stenu na kojoj je Crkva sagrađena.

2. Kakav odnos prema Hristu i Njegovom narodu moraju imati starešiše Crkve?

,, Starješine koje su među vama molim koji sam i sam starješina i svjedok Hristova stradanja, i imam dijel u slavi koja će se javiti:     

Pasite stado Božije, koje vam je predato, i nadgledajte ga, ne silom, nego dragovoljno, i po Bogu, niti za nepravedne dobitke, nego iz dobra srca; 

Niti kao da vladate narodom; nego bivajte ugledi stadu;   

I kad se javi poglavar pastirski, primićete vijenac slave koji neće uvenuti.“ 1. Petrova 5, 1-4.

      ,,Crkva je sazidana na Hristu kao svome temelju i ona sluša Hrista kao svoju glavu. Ona ne sme da zavisi od čoveka, ili da čovek njome vlada. Mnogi tvrde da im položaj poverenja u Crkvi daje vlast da naređuju šta drugi ljudi treba da veruju i čine. Bog ne odobrava ovakvo pravo. Spasitelj izjavljuje:`Vi ste braća!’ Svi su izloženi iskušenju i podložni greškama. Ni na jedno smrtno biće ne možemo se osloniti da nas vodi. Stena vere je živo prisustvo Hrista u Crkvi.” (Čežnja vekova, 355)

3. Šta je Isus hteo da kaže kada je rskao: žključevi carstva nebeskoga”? Kome ih je on dao?

,, I daću ti ključeve od carstva nebeskoga: i što svežeš na zemlji biće svezano na nebesima; i što razdriješiš na zemlji biće razdriješeno na nebesima.“ Matej 16, 19.

      Isus nije dao ,,klučeve carstva nebeskoga” samo Petru. Dao ih je svim svojim sledbenicima. (Vidi: Matej 18, 18; Čitaj: Čežnja vekova, 355) Zato što je umro i vaskrsnuo, Isus drži u svojoj ruci ,,ključeve groba i smrti” (Otkrivenje 1, 18). Prednost je svakog hrišćanina da Hrista objavi svima koji Ga ne poznaju. U tom smislu, svaki hrišćanin je i sveštenik (Vidi: 1. Petrova 2, 5), koji, pod Hristovim vođstvom, može otvoriti vrata Neba grešnicima koji žele spasenje.

4. Osim Hristovih, čija su učenja temelj vere Hristove Crkve?

,,Tako dakle više nijeste tuđi i došljaci, nego živite sa svetima i domaći ste Bogu,

Nazidani na temelju apostola i proroka, gdje je kamen od ugla sam Isus Hristos,     

Na kome sva građevina sastavljena raste za crkvu svetu u Gospodu;

Na kome ćete se i vi sazidati za stan Božij u duhu.“ Efescima 2, 19-22.

      Apostoli su primili poruke neposredno od Hrista i Svetoga Duha. Hrišćani prihvataju te poruke kao Božju Reč i trude se da poslušaju savete apostola i proroka o Crkvi, porodici i ličnom hrišćanskom životu.

      Zapazi da Pavle opisuje ,,domaće Bogu” kao one koji su ,,nazidani na temelju apostola i proroka, gde je kamen od ugla sam Isus Hristos (Efescima 2, 19. 20). ,,Proroci” su starozavetni spisi, vitalni za duhovni život hrišćana.

5. Kakvo poštovanje treba ukazivati izabranim duhovnim starešinama Crkve?

,,A sveštenicima koji se dobro staraju da se daje dvoguba čast, a osobito onima koji se trude u riječi i u nauci.” 1. Timotiju  5, 17.

      ,,Hristos i Crkva su nerazdruživi. Zanemarivati ili prezreti one koje je Bog postavio da vode Crkvu i nose odgovornosti u Njegovom delu, povezane s napredovanjem i širenjem istine, znači odbaciti sredstva koja je Bog odredio za pomaganje, hrabrenje i jačanje Njegovog naroda. Zaobići njih i misliti da vaše svetlo treba da bude upućeno direktno od Boga, a ne preko nekih drugih kanala, stavlja vas u položaj da možete veoma lako biti prevareni ili oboreni.” (3T 418. 419)

ORGANIZACIJA I RAST APOSTOLSKE CRKVE

1. Kako se razvijala dvostruka misija Crkve?

,,A u ove dane, kad se umnožiše učenici, podigoše Grci viku na Jevreje što se njihove udovice zaboravljahu kad se dijeljaše hrana svaki dan.    

Onda dvanaestorica dozvavši mnoštvo učenika, rekoše: nije prilično nama da ostavimo riječ Božiju pa da služimo oko trpeza. 

Nađite dakle, braćo, među sobom sedam poštenijeh ljudi, punijeh Duha svetoga i premudrosti, koje ćemo postaviti nad ovijem poslom.   

A mi ćemo u molitvi i u službi riječi ostati.

I ova riječ bi ugodna svemu narodu. I izbraše Stefana, čovjeka napunjena vjere i Duha svetoga, i Filipa, i Prohora, i Nikanora, i Timona, i Parmena, i Nikolu pokrštenjaka iz Antiohije.

Ove postaviše pred apostole, i oni pomolivši se Bogu metnuše ruke na njih.” Dela Apostolska 6, 1-6.

      Posle Hristovog vaskrsenja apostoli su preuzeli vođstvo u Crkvi. Kada su se pojavile potrebe, u Crkvi su postavljene i druge osobe na nove, odgovorne dužnosti. Načinjena je razlika između starešina ili episkopa i đakona. Starešine ili episkopi bili su propovednici Reči, duhovne vođe Crkve. U Novom zavetu reč starešina – prezviter upotrebljava se sa istim značenjem kao i reč biskup – episkop.

      Đakoni su bili postavljeni da se staraju o praktičnim potrebama Crkve da se ne bi ometale starešine u njihovom posebnom delu propovedanja Jevanđelja. Kao starešine i đakoni su morali biti besprekorni, verni i u svom domu, sposobni da zadobiju poštovanje vernika u Crkvi.

2. Čije mišljenje se na poseban način poštovalo?

,, I neki sišavši iz Judeje učahu braću: ako se ne obrežete po običaju Mojsijevu, ne možete se spasti.    

A kad posta raspra, i Pavle i Varnava ne malo se prepiraše s njima, odrediše da Pavle i Varnava i drugi neki od njih idu gore k apostolima i starješinama u Jerusalim za ovo pitanje.

A oni onda spremljeni od crkve, prolažahu kroz Finikiju i Samariju kazujući obraćanje neznabožaca, i činjahu veliku radost svoj braći.   

A kad dođoše u Jerusalim, primi ih crkva i apostoli i starješine, i kazaše sve što učini Bog s njima, i kako otvori neznabošcima vrata vjere.“ Dela Apostolska 15,  1-4.

      ,,Cela hrišćanska zajednica nije bila pozvana na glasanje (na saboru u Jerusalimu). Apostoli i starešine, uticajni i razboriti lljudi, formulisali su i izdali proglas, koji je bio opšte prihvaćen u hrišćanskim crkvama.” (AA 196)

3. Kako je Crkva rasla? Na koji način su vernici pomagali jedni drugima?

,,I drugijem mnogijem riječima svjedočaše, i moljaše ih govoreći: spasite se od ovoga pokvarenoga roda.

Koji dakle rado primiše riječ njegovu krstiše se; i pristade u taj dan oko tri hiljade duša.

I ostaše jednako u nauci apostolskoj, i u zajednici, i u lomljenju hljeba, i u molitvama.

I uđe strah u svaku dušu; jer apostoli činiše mnoga čudesa i znake u Jerusalimu.  

A svi koji vjerovaše bijahu zajedno, i imahu sve zajedno.

I tečevinu i imanje prodavahu i razdavahu svima kao što ko trebaše. 

I svaki dan bijahu jednako jednodušno u crkvi, i lomljahu hljeb po kućama, i primahu hranu s radosti i u prostoti srca, 

Hvaleći Boga, i imajući milost u sviju ljudi. A Gospod svaki dan umnožavaše društvo onijeh koji se spasavahu.“ Dela Apostolska 2, 40-47

OSNOVNE ODLIKE HRIŠĐANSKE CRKVE

1. Kojih pet slika mogu nam pomoći da jasnije definišemo Crkvu? 
2. Rimljanima 12, 5; 1. Korinćanima 12, 27.________________________________
3. Luka 12, 32; Jovan 10, 2-5. 11._________________________________________
4. Efescima 2, 19; 3, 14. 15._____________________________________________
5. Petrova 2, 5.______________________________________________________
6. Otkrivenje 19,7. 8.___________________________________________________

     Slike, koje novozavetni pisci upotrebljavaju da bi opisali Crkvu pokazuju da postoji najuža moguća veza između Hrista i Njegovog vernog naroda, i između vernika međusobno. Biblija kaže da Hristu pripadaju samo oni u čijem srcu nastava Sveti Duh. Samo oni pripadaju svetoj zajednici koja sačinjava Crkvu Isusa Hrista.

2. Crkva je duhovna zajednica vernih, međutim, kakav nam  dokaz daje Biblija da Crkva treba da ima i vidljivu or-  ganizaciju?

,,Crkvi Božijoj koja je u Korintu, osvećenima u Hristu Isusu, pozvanima svetima, sa svima koji prizivlju ime Gospoda našega Isusa Hrista na svakome mjestu i njihovome i našemu.“ 1. Koriićanima 1, 2

,, A u crkvi koja bješe u Antiohiji bijahu neki proroci i učitelji, to jest: Varnava i Simeun koji se zvaše Nigar, i Lukije Kirinac, i Manail odgajeni s Irodom četverovlasnikom, i Savle.“Dela 13, 1

      ,,Pokazano mi je da se sotona posebno trudi da navede ljude da misle da je Bogu ugodno ako sami biraju svoj put, ne  savetujući se sa braćom.  Upravo u tome se krije velika opasnost za napredovanje našeg dela. Mi se moramo kretati promišljeno, razborito, u skladu s mišljenjem bogobojaznih savetnika; jer samo u takvom načinu postupanja je naša sigurnost i snaga. Inače Bog neće moći da radi nama, preko nas, i za nas.

      O, kako bi se sotona radovao kada bi mogao uspeti u svojim naporima da se ubaci među pripadnike Božjeg naroda, da dezorganizuje delo u vreme kada je čvrsta organizacija neophodna, da bi poslužila kao najuspešnije oruđe protiv lažnih probuđenja, da bi se odbacili zahtevi koje ne postavlja Božja Reč! Mi želimo da poravnamo svoje redove da ne bi došlo do prekida u sistemu organizacije i reda izgrađenog mudrim, pažljivim radom. Ne sme se dati sloboda buntovnim elementima koji bi želeli da upravljaju delom vreme.

       Neki su proširili misao da će, kada se budemo približili vremenu posletka, svako Božje dete delovati nezavisno od bilo koje verske organizacije. Ali, Gaspod me je poučio da u ovom delu ne postoji nešto što bi se moglo nazvati nezavisnošću svakog pojedinca. Zvezde na nebu su sve pod zakonom, i svaka utiče na druge da ispunjavaju Božju volju, zajednički pokazujući punu poslušnost zakonu koji upravlja njihovim delima. I da bi Gospodnje delo moglo napredovati zdravo i solidno, Božji narod mora zbiti svoje redove.” (GW 486. 487)

3. Navedi nekoliko primera vidljivih crkava čiji su neki  vernici izgubili duhovnu zajednicu s Telom Hristovim?

,, O nerazumni Galati! ko vas je opčinio da se ne pokoravate istini? Vi, kojima pred očima bješe napisan Isus Hristos, a sad se među vama razape“ Galatima 3, 1;

      U sva vremena bilo je nevernih pripadnika hrišćanske Crkve. Biblija nas uči da bismo se morali truditi, ozbiljno i s ljubavlju, da ih ponovo zadobijemo za Hrista. Ali, u nekim okolnostima, da bi se sačuvao ugled Hristovog imena i čast Njegove Crkve, mi ih moramo zamoliti da napuste redove vernika Crkve .

4. Šta će Bog zatražiti od svojih sledbenika koji se nalaze izvan Njegove vidljive, organizovane Crkve?

,, I druge ovce imam koje nijesu iz ovoga tora, i one mi valja dovesti; i čuće glas moj, i biće jedno stado i jedan pastir“ Jovan, 10, 16;

, I čuh glas drugi s neba koji govori: iziđite iz nje, narode moj, da se ne pomiješate u grijehe njezine, i da vam ne naude zla njezina.” Otkrivenje 18, 4.

      ,,I pored duhovne tame i odstupanja od Boga u crkvama koje sačinjavaju Vavilon, većina pravih Hristovih sledbenika nalazi se još u tim verskim zajednicama. Otkrivenje 18. glava ukazuje na vreme kada će Crkva, zbog odbacivanja trostruke opomene iz Otkrivenja 14, 6-12 potpuno dostići stanje koje je izneo drugi anđeo, a narod Božji, koji je još u Vavilonu, biće pozvan da izađe iz svojih crkava.”  (Velika borba, 317)

OSNOVNE FUNKCIJE CRKVE

1. Koje funkcije crkve naglašava Novi zavet?

1.Matej 28, 19. 20._____________________________________________

2.1. Jovanova 1,7.______________________________________________

3.Otkrivenje 14, 7.______________________________________________

4.Dela 17, 1.___________________________________________________

5.1. Korinćanima 11, 24-26._______________________________________

        Jedino ako budu uživali usku zajednicu sa Hristom i međusobno vernici Crkve mogu ispuniti svoju misiju svetu. Zajedništvo, bogosluženje, proučavanje Biblije, obred Gospodnje večere, krštenje, sve su to funkcije Crkve, životno važne za duhovni život i rastenje. Duhovno zdrava Crkva ponudiće nesebičnu službu bližnjima, Njeni vernici, koji i sami žive po pravim načelima zdravstvene reforme, baviće se zdravstveno-medicinskim prosvećivanjem ljudi oko sebe. Oni će poučavati mlade, a posebnu pažnju posvećivaće siromašnima. Svaki vernik Crkve imaće važnu ulogu u objavljivanju Jevanđelja celom svetu pre Hristovog dolaska.

ŠTA SVE ZNAČI BITI VERNIK CRKVE?

      Dopustimo Bibliji da nam iznese odgovornosti pojedinačnog vernika Crkve!

1. Šta je najvažnije za svakog vernika hrišćanske Crkve?

,, Odgovori Isus: zaista, zaista ti kažem: ako se ko ne rodi vodom i Duhom, ne može ući u carstvo Božije.     

Što je rođeno od tijela, tijelo je; a što je rođeno od Duha, duh je.

Ne čudi se što ti rekoh: valja vam se nanovo roditi” Jovan 3, 5. 7.

,, A oni rekoše: vjeruj Gospoda Isusa Hrista i spašćeš se ti i sav dom tvoj.” Dela 16, 31.

2. Šta treba da bude spreman da čini svaki pravi vernik Hristove Crkve?

,, Ako imate ljubav k meni, zapovijesti moje držite.“ Jovan 14, 15.

3. Kakva pobuda će pokretati pojedinačnog vernika u njegovoj službi suverenicima i bližima izvan Crkve?

,, Ljubazni! da ljubimo jedan drugoga; jer je ljubav od Boga, i svaki koji ima ljubav od Boga je rođen, i poznaje Boga.

A koji nema ljubavi ne pozna Boga; jer je Bog ljubav. 

Po tom se pokaza ljubav Božija k nama što Bog sina svojega jedinorodnoga posla na svijet da živimo kroza nj.

U ovom je ljubav ne da mi pokazasmo ljubav k Bogu, nego da on pokaza ljubav k nama, i posla sina svojega da očisti grijehe naše.  

Ljubazni! kad je ovako Bog pokazao ljubav k nama, i mi smo dužni ljubiti jedan drugoga.

Boga niko ne vidje nikad: ako imamo ljubav među sobom, Bog u nama stoji, i ljubav je njegova savršena u nama. 

Po tom doznajemo da u njemu stojimo, i on u nama, što nam je dao od Duha svojega.” 1. Jovanova 4, 7-13.

,,Ljubav prema Bogu i onima za koje je Hristos umro obaviće delo koje ćemo jedra moći da shvatimo.” (6T 84)

ŠTA DRUGI VERUJU: Neke crkve stavljaju snažan naglasak na posebne duhovne prednosti moći svojih sveštenika i propovednika. Vernici se smatraju podložnim svešteniku i zavisni od njega u svom pristupu Bogu. Novi zavet ne uči ovakvo uzdizanje sveštenika . Pošto su svi vernici udovi Tela Hristova, svi su podjednako važni za funkcionisanje celine.

      Razlike u teologiji i hrišćanskoj praksi izazvale su velike podele. Danas ekumenski duh navodi mnoge hrišćane i njihove zajednice da zanemare poštovanje biblijskih istina u interesu spoljnog zajednišitva. Politički uticaji koriste se za nametanje nekih tradiocionalnih učenja iza kojih mogu stati velike verske zajednice. Biblija u svojim proročanstvima naglašava da će odnosi između crkve i države biti osnovno obeležje završnih prizora istorije sveta neposredno pre drugog Hristovog dolaska.

KAKO POMOĆI DRUGIMA DA SHVATE OVU ISTINU?

      Oholost i netrpeljivost bi te učinili neuspešnim u službi Hristovog svedoka. Ako govorimo bližnjima da je naša  Crkva jedina prava Crkva samo ćemo ih pokrenuti na neprijateljstvo. Pozovi svoje prijatelje da zajedno s tobom dođu na bogosluženje. Nadamo se da će hrišćanska ljubav i prijateljstvo vernika ostaviti na njih dubok utisak i navesti ih da se zainteresuju za istinu. ,,Najjači dokaz u prilog Jevanđelju je vernik koji vas voli i koga ste zavoleli.” (MN 470)

ZAKLJUČAK

      Crkva nije samo institucija, već živi organizam, duhovno telo Hristovo, čiji su udovi svi vernici koji ga prihvataju kao svog Gospoda i Spasitelja. Kao što je Crkva sazidana na Hristu, tako i svaki pojedinac u njoj mora pronaći svoj temelj u Njemu. Isus je postavio Crkvu kao zajednicu ljubavi, vere i služenja, pozvanu da objavljuje istinu i nosi svetlost svetu.

      Prava snaga Crkve nije u njenoj spoljašnjoj organizaciji, već u unutrašnjem jedinstvu sa Hristom i među njenim članovima. Svaki vernik ima odgovornost da živi verno, da se oslanja na Pismo, da služi drugima i da svedoči o Božjoj milosti.

      Na kraju, Crkva nije samo mesto bogosluženja – ona je u svakome od nas. Mi smo pozvani da budemo živi hramovi Božji, kroz koje će Njegova ljubav i istina sijati u svetu. Snaga Crkve nije u ljudskim strukturama, već u Hristu, koji ju je osnovao i koji će je na kraju dovesti do njene potpune slave.